نصب یک چاپگر سه بعدی در ایستگاه فضایی بین المللی که در حال حاضر دور محور زمین می چرخد باعث شده تا رویای یک تمدن انسانی خود کفا در فضای لایتناهی یک قدم به واقعیت نزدیک تر شود. یکی از فضانوردان مستقر در این ایستگاه که باری ویلمور نام دارد . چاپگر را از درون جعبه در آورده و آن را داخل یک محفظه امن آزمایشگاه ایستگاه فضایی قرار داده است . این آزمایشگاه Destiny (سرنوشت) نام دارد. دستگاه توسط یک شرکت تازه به راه افتاده به نام Made In Space Inc در دره سیلیکون کالیفرنیا ساخته شده است .
مایک اسنایدر مدیر بخش پژوهش و گسترش این شرکت می گوید :« این روز هیجان انگیزی برای من و کلیه کارمندان شرکت است . برای ساخت این چاپگر سه بعدی ما باید مشکلات فنی بی شماری را حل میکردیم.» این چاپگر حاصل همکاری متخصصان ناسا و شرکت Made In Space Inc است . چاپگر با استفاده از یک موشک در روز 21 دسامبر به فضا فرستاده شده و دو روز پس از شلیک موشک به هوا به ایستگاه فضایی می رسد .
اسنایدر می گوید :«این اولین تجربه موفقیت آمیز برای ساخت بخش عمده ای از مواد و تجهیزات مورد استفاده در فضا در آینده است. تا کنون تمام این ملزومات باید از زمین به فضا ارسال می شد . چاپگر سه بعد به ما امکان می دهد تا تغییر اساسی در روش های کاوشگری خودمان انجام دهیم.»
چاپگر در یک محفظه آب بندی شده که «جعبه دستکش دار علمی میکرو جاذبه» نام دارد قرار گرفته و راه اندازی شده است . این محفظه ایمن به فضانوردان امکان می دهد تا در یک محیط امن با موادی که استفاده آنها در فضا ممکن است خطر آفرین باشد ، کار کنند . این چاپگر از طریق اکسترود کردن یک نوع پلاستیک داغ و مذاب که اَکریلونیتریل بوتادین استایرن یا ABS نامیده می شود ، کار می کند . دستگاه ماده ABS را به لایه های متعدد تبدیل می کند تا از طریق آن یک جسم سه بعدی بسازد . مهندسان می توانند مشخصات و ویژگی های این شیء را داخل کنترلر کامپیوتری دستگاه کرده و جسم نهایی را بسازند . از ماده ABS برای ساخت قطعات لگو (Lego) استفاده می شود . در حال حاضر این دستگاه اجسام و اشیاء مختلفی را چاپ کرده است . فضانوردان چندان در فرآیند چاپ دخالت ندارند و تنها محصول نهایی را از محفظه بیرون می آورند . اجسامی که قرار است این چاپگر تولد کند شامل ابزار و قطعاتی می شود که تا کنون همین چاپگر روی زمین تولید می کرده است . هدف از این کار مقایسه تولیدات این چاپگر در فضا و زمین است . شرکت Made In Space در سال 2010 آغاز به کار کرد و در همان سال یک چاپگر سه بعدی ساخت که در شرایط جلذبه صفر (بی وزنی) در یک هواپیما مورد تست و آزمایش قرار گرفت . یک چاپگر سه بعدی معمولی نمی تواند در حالت بی وزنی کار کند .
لیون دان مدیر ارشد تکنولوژی شرکت Made In Space می گوید :« ما کلیه تمهیدات را برای ساختن چاپگری که بتواند در خلاء کار کند آموختیم . هر لایه تنها کسری از یک میکرون ضخامت دارد . در محیطی که جاذبه آن صفر است مواد در هوا معلق می مانند . در چنین حالتی نمیتوان لایه ها را روی یکدیگر نشاند . از سوی دیگر در حالت بی وزنی چگونه میتوان مواد داغ را داغ و مواد سرد را سرد نگاه داشت . شما با چاپگری سر و کار دارید که مواد را داغ و سپس آن را سرد می کند . اگر این تکنولوژِی در فضا خوب کار کند آنگاه می توان تمام آنچه را که در یک ایستگاه فضایی به آن نیاز است ایمیل کرد .»
اگر این تجربه موفقیت آمیز از آب در بیاید شرکت سازنده چاپگر یک دستگاه دیگر به فضا ارسال خواهد کرد . از این چاپگر ها میتوان برای ساخت قطعات یدکی استفاده کرد . این کار صرفه جویی فراوانی در هزینه های سفر های فضایی به ارمغان خواهد آورد . از سوی دیگر تولید قطعات در فضا باعث می شود تا نیازی به ارسال آنها از زمین نباشد . در طول پرواز ، قطعات تحت شدید ترین لرزه ها و سر وصدا قرار میگیرد .برخی از این قطعات که حساس هستند درطول پرواز صدمه می بینند . چاپگر سه بعدی می تواند راه حل مناسبی برای رفع این معضل باشد .
صنعت چاپ طی سال ها تحولات فراوانی را پشت سر گذاشته است ولی به نظر می رسد چاپ سه بعدی میتواند مهم ترین این تحولات باشد.